"Sorry, ik was net lekker bezig in de sportschool!" begint Sandra zodra we haar opnieuw bellen. Ze zat middenin een legpress van 70 kilo. Maar nu heeft ze even tijd om rustig te praten. Sandra, triagist van beroep, zit zelden stil. Als ze niet aan het werk is, wandelt en klimt ze samen met haar partner door heel Europa. "We hebben de Jungfraujoch in Zwitserland beklommen, dat wordt ook wel de 'top van Europa' genoemd. We wilden de eeuwige sneeuw eens zien, dat stond nog op onze bucketlist." 

Onregelmatige diensten

Sandra's werk is uitdagend en hectisch. Als triagist moet ze omgaan met onregelmatige diensten, spoedgevallen en onverwachte oproepen. "Dat vind ik juist het leuke aan mijn werk," vertelt ze enthousiast. "Maar het is ook fijn om daar balans in te vinden door ontspanning." Sporten helpt haar om los te komen van de drukte en energie op te doen voor haar volgende dienst. 

Van slager tot triagist

Eigenlijk wist Sandra al vroeg dat ze triagist wilde worden. Na een aantal jaren als slager te hebben gewerkt, besloot ze om een thuisstudie te doen en haalde ze haar diploma doktersassistent. "Ik moest eerst vlieguren maken," lacht ze. Ze werkte zes jaar als doktersassistent in een huisartsenpraktijk, maar het bloed kroop waar het niet gaan kon: de spoed trok haar. Inmiddels werkt ze alweer vier jaar op de huisartsenpost. 

Doe maar 2 paracetamol!

Op feestjes krijgt ze vaak dezelfde opmerking als ze vertelt wat ze doet: "Geef je dan gewoon iedereen twee paracetamol?" Sandra schudt haar hoofd. "Ons werk is veel meer dan dat! We volgen heel nauw protocollen, zodat elke patiënt de juiste zorg krijgt. Soms betekent dat dat we iemand direct op de post zien of een huisarts sturen, en soms kunnen we telefonisch advies geven." Ja, soms komt dat neer op pijnstilling, maar ze wil graag duidelijk maken dat triagist zijn veel meer inhoudt. Het gaat om het inschatten van de juiste zorg op het juiste moment, en daarom vindt ze haar werk zo waardevol!